Čelične odbrane: Klubovi sa najmanje primljenih golova tokom sezone u Ligama Petice

U svetu gde dominacija na zelenom terenu često zavisi od magije u napadu, postoji jedan segment igre koji, iako možda manje glamurozan, predstavlja kičmu svakog šampionskog tima – odbrana. U ovom tekstu, zaranjamo duboko u analizu timova iz najelitnijih evropskih liga koji su se istakli svojim defanzivnim majstorijama, postavljajući rekorde sa najmanje primljenih golova u jednoj sezoni. Provešćemo te kroz sezone u kojima su klubovi demonstrirali izvanrednu sposobnost da čuvaju svoju mrežu netaknutom, a analiziraćemo igrače i trenere koji stoje iza ovih rekordnih dostignuća, kao i transfere i druge bitne faktore koji su uticali na klub neposredno pre i posle ovih velikih uspeha.

Engleska Premijer liga: 15 golova – Čelsi 2004/05

Sezona je bila istorijska zbog ogromnog broja rekorda Premijer lige postavljenih tokom sezone. Na klupi je italijanskog stručnjaka Klaudija Ranijerija zamenio Portugalac Žoze Murinjo koji je stigao posle osvajanja Lige šampiona sa ekipom Porta prethodne sezone, a sa sobom je poveo i dva igrača odbrane: Rikarda Karvalja i Paula Fereiru koji su londonski klub koštali 50 miliona eura.

Lista dostignuća ovog tima uključivala je:

1. najviše pobeda u gostima u sezoni (15),
2. najviše utakmica bez primljenog gola u sezoni (25),
3. najmanje primljenih golova u gostima u sezoni (9),
4. najviše pobeda u sezoni (29),
5. najmanje primljenih golova u sezoni (15).

Do danas ova ekipa i dalje drži rekorde za najviše utakmica bez primljenog gola i najmanje primljenih golova u jednoj sezoni Premijer lige.

Ključni igrači Čelsija 2004/05

Osim Karvalja i Fereire, odbranu ekipe činili su kapiten Džon Teri, Vilijam Galas, Vejn Bridž, Glen Džonson, Robert Hut i Selestin Babajaro koji je na polusezoni otišao u Njukasl. U istom prelaznom roku iz CSKA Moskve stigao Jirži Jarošik koji se pridružio saigraču iz češke reprezentacije Peteru Čehu koji je stigao na početku sezone iz francuskog Rena i branio na 35 mečeva u prvenstvu. Veliku pomoć zadnja linija je imala od prekaljenog francuskog veznjaka Kloda Makelelea i Tijaga Mendeša, pojačanja iz Benfike, dok su na poziciji zadnjeg veznog povremeno igrali Aleksej Smertin, Skot Parker i Džeremi Njitap.

Odbrana titule i odlazak Murinja

Ekipa Žozea Murinja odbranila je titulu i naredne sezone. Menadžer Čelsija pojačao je defanzivni deo tima levim bekom Bilbaa Asijerom Del Ornom i defanzivnim veznim Lasanom Dijarom, koji nisu imali previše uspeha u klubu, dok je reprezentativac Gane Majkl Esijen koji je stigao iz Liona bio pun pogodak. Čelsi je u januaru te sezone kaparisao Slobodana Rajkovića, štopera OFK Beograda, međutim on nikad nije debitovao za klub.

Sezonu 2006/07 Čelsi je završio na drugom mestu, ali neuspesi u Ligi šampiona naveli su Romana Abramoviča da prekine saradnju sa Murinjom na početku sezone 2007/08. Umesto njega na klupu je došao izraelski stručnjak Avram Grant, kasnije trener Partizana, koji je završio takođe na drugom mestu iza Mančester Junajteda, koji je savladao Čelsi i u finalu Lige šampiona te sezone.

Španska La Liga: 18 golova – Deportivo la Korunja 1993/94 i Atletiko Madrid & 2015/16

Rekord španske elite drže dva kluba, međutim nijedna od ove dve ekipe nije došla do titule prvaka. Deportivo je završio kao drugi, sa istim brojem bodova kao Barselona koja je bila bolja u međusobnom skoru, dok je Atletiko Madrid završio kao treći sa dva boda manje od najvećeg gradskog rivala i tri boda manje od šampiona Barselone.

Deportivo La Korunja 1993/94

Ekipu Deportiva predvodio je iskusni trener Arsenio Iglesias Pardo, bivši igrač kluba koji je u četiri navrata bio glavni trener kluba. Sve njegove uzdanice u odbrani odigrale su barem 30 utakmica, a prvi golman Fransisko Lianjo branio je svaki minut u Primeri. U zadnjoj liniji igrali su:

• Reprezentativac Jugoslavije Miroslav Đukić,
• Fernando Martinez Perales – Nando, levi bek sa dva nastupa za Španiju,
• Voro Gonzales, štoper sa devet nastupa za Španiju,
• Luis Marija Lopes Rekarte – desni bek sa četiri nastupa za Španiju
• Hose Luis Ribera, španski univerzalac.

Takođe, ovo je bila prva sezona u klubu mladog štopera Paka Hemesa koji je odigrao četiri utakmice, ali je kasnije skupio ukupno 112 nastupa za klub i 21 utakmicu za reprezentaciju Španije.

Nastavak dobrih igara i titula

Odbrana je igrala u istom sastavu i sledeće sezone, a ekipa je ponovo završila na drugom mestu, ovog puta sa četiri boda manje od Real Madrida, ali je ekipa na Riazor donela Kup kralja. Na kraju sezone trener Iglesias se praktično oprostio, mada je preuzeo Real Madrid posle odlaska Horhea Valdana naredne sezone i završio sezonu kao šesti.

Te sezone trener Deportiva bio je slavni Džon Tošak. Prvu sezonu Tošak je završio na devetom mestu. Naredne sezone posle kraja takmičenja u osmini finala Kupa kralja, Tošak je otpušten, a došao je bivši trener Palmeirasa Karlos Alberto Silva, kojeg su sačekala dva igrača koja su došla u Deportivo upravo iz tog kluba – Rivaldo i Flavio Konsisao. Tu sezonu okončao je na trećem mestu.

Naredne godine, Deportivo je napravio veliki korak unazad i završio kao 12. tako da je pred sezonu 1998/99 ekipu preuzeo Havijer Irureta: prvu sezonu završio je kao 6. a naredne je Korunji doneo jedinu nacionalnu titulu u istoriji kluba.

Atletiko Madrid 2015/16

Osim što je uz postavljen rekord ostao bez titule u Primeri, Atletiko je u finalu Lige šampiona izgubio na penale od gradskog rivala Real Madrida na San Siru. Ekipa Dijega Simeonea na taj način ostala je bez ijednog trofeja.

Na golu je svaki minut u ligi bio Jan Oblak, a ispred njega jedna od najuigranijih odbrana u drugoj deceniji 21. veka: Huanfran Tores, Hose Marija Himenes, Dijego Godin, Filipe Luis. Himenes je zamenio Mirandu koji je otišao u Inter na štoperskoj poziciji, dok je ostatak odbrane igrao u istom sastavu tokom sezone 2013/14 kada je Atletiko osvojio titulu. Takođe, 12 puta tokom sezone na terenu je bio Stefan Savić, a po 10 nastupa su zabeležili iskusni Hesus Games i mladi Lukas Hernandez koji je kasnije bio starter za Francusku u pohodu do boginje na SP 2018. godine.

Nastavak dobrih igara i titula

U narednim sezonama, Atletiko za završavao ili na drugoj ili na trećoj poziciji u prvenstvu, sve do sezone 2020/21. U klub je pred tu sezonu iz Barselone stigao Luis Suares, uz Moratu, Kondogbiju i povratnika Janika Karaska, što je bilo dovoljno za 11. nacionalnu titulu. U odbrani su i dalje igrali Savić i Himenes, dok su novajlije sa najviše nastupa bili Mario Hermoso, Felipe, Kiran Tripije i Renan Lodi.

Nemačka Bundesliga: 17 golova – Bajern Minhen 2015/16

Još jedna ekipa je došla do rekorda svog takmičenja u sezoni 2015/16. Bajern iz Minhena primio je gol manje od Atletiko Madrida na putu do četvrte uzastopne titule. Pod vođstvom Pepa Gvardiole, Bajern je u poslednjoj sezoni španskog trenera u klubu pokazao izuzetnu sposobnost kontrole igre, uspešno sprovodeći strategije poseda i visokog presinga.

Ključni igrači Bajerna 2015/16

Na golu je cele sezone neprikosnoven bio Manuel Nojer. Najviše nastupa u zadnjoj liniji imao je David Alaba, a njega su pratili Rafinha, Žerom Boateng i Havi Martines i Huan Bernat. Filip Lam i Jošua Kimih su u Gvardiolinim formacijama češće igrali u veznom redu, ali su svakako značajno doprineli uspehu odbrane neverovatnim brojem pretrčanih kilometara, kao i Ćabi Alonso, Arturo Vidal i Sebastijan Rode, koji su takođe igrali u defanzivnijem delu veznog reda. Na kraju, Mehdi Benatija i dete Bajerna Holger Badštuber koji se često borio sa povredama, kompletirali su odbranu Bavaraca u toj sezoni.

Liga 1: 19 golova – Pari Sen Žermen 2015/16

Poput Atletiko Madrida i Bajerna, i PSŽ je u istoj sezoni postavio rekord francuske Lige 1 sa samo 19 primljenih golova tokom cele sezone. Ovaj rekord je simbol dominacije PSŽ-a u francuskom fudbalu u tom periodu, a ekipa je pod vođstvom Lorana Blana te sezone osim Lige 1 osvojila sva tri francuska kup takmičenja: Nacionalni kup, Liga kup i Super kup.
https://www.youtube.com/watch?v=boPzAc93CnA&list=PLIN0y6TbDGWyUPZsa1CoqbDqozIUB5Foy

Ključni igrači Pari Sen Žermena 2015/16

Zanimljivo, najviše nastupa u odbrani zabeležila su četiri Brazilca: kapiten Tijago Silva, Markinjos, David Luiz i Maksvel. Tada mladi Markinjos, sada kapiten, iako je došao kao štoper tada je češto igrao uz desnu aut liniju. Osim njih, pojačanje iz Monaka levi bek Lejvin Kurzava i desni bekovi Gregori van der Vil i Serž Orije, reprezentativci Holandije i Obale Slonovače, najčešće su bili na terenu. Takođe, mladi Presnel Kimpembe, budući reprezentativac Francuske i svetski šampion 2018. godine, te sezone se probio u prvi tim i zabeležio šest nastupa u ligi.

Serija A: 11 golova – Kaljari 1969/70

Kaljari je sigurno najveće iznenađenje na ovoj listi. Na putu do jedine nacionalne titule u istoriji kluba, tim sa Sardinije primio je samo 11 golova u 30 utakmica Serije A. Ekipa je ubeležila samo dva poraza, a prosek od 0,367 primljenih golova po utakmici je rekord koji i dalje stoji u okviru Liga Petice. Zanimljivo, ovaj uspeh došao je samo jednu sezonu nakon što je Milan primio 12 golova na putu do trećeg mesta 1969. godine. Kaljari je te sezone bio drugi iza Fiorentine, a obe ekipe primile su 18 golova.

Ključni igrači Kaljarija 1969/70

Arhitekta ovog uspeha je trener Manlio Skopinjo, a članovi odbrane su bili Komunardo Nikolai i Pjerluiđi Ćera, jedan od prvih vrhunskih igrača na poziciji libera. Njih dvojica i prvi golman Enriko Albertozi bili su članovi reprezentacije Italije koja je iste godine stigla do finala Svetskog prvenstva 1970. godine.

Igrači Kaljarija na Svetskom prvenstvu 1970

Selektor Ferućo Valkaređi je uz tri uzdanice odbrane Kaljarija pozvao igrača sredine terena Anđela Domenginija i napadača Serđa Gorija, uz naravno najveću zvezdu Kaljarija Luiđija Điđija Rivu.

Albertozi, Ćera, Domengini i Riva su bili starteri protiv Brazila u finalu na Asteka stadionu. Ipak oni, kapiten Faketi, Di Sisti, Macola i bivši napadač Kaljarija Roberto Boninsenja, koji je postigao gol za Italiju, nisu mogli da se suprotstave fantastičnoj ekipi Brazila čije najveće uzdanice su redom pogađale mrežu: Pele, Žerson, Žairzinjo i Karlos Alberto, za ukupnih 4:1 i treću titulu Brazila.

Zaključak

Analizom defanzivnih dostignuća klubova iz liga petice tokom različitih sezona, jasno se ističe kako su odbrambene strategije, disciplina na terenu, i selekcija igrača od ključnog značaja za postizanje izuzetnih rezultata. Od legendarne ekipe Kaljarija i Murinjovog Čelsija pa sve do istorijskih podviga do rekordnih sezona 2016. godine, vidljivo je da je svaki od ovih timova imao jedinstven pristup i filozofiju koja je doprinela njihovoj defanzivnoj dominaciji. Njihove priče inspirišu i podsećaju da u fudbalu odbrana može biti jednako slavna i odlučujuća na putu ka trofejima.